Ooit gedroomd werd werkelijkheid
Ooit droomde ik om een B&B te beginnen. Na een zware beslissing in mijn leven om te scheiden, kon ik mij droom waarmaken. Het idee om de zeugenstal tot B&B om te bouwen, werd waarheid.
"Nu weet ik het zeker: ik blijf boer"
20 jaar geleden zijn we gestart op het ouderlijk bedrijf. Geleidelijk aan zijn we gegroeid naar een gespecialiseerd melkveebedrijf van 650.000 l melkquotum. 'Gespecialiseerd? ', zal u wel denken. Inderdaad als je de groei in de melkveehouderij bekijkt, zijn we niet groot. Voor velen te klein om verder boer te blijven. Voor ons is zo'n groei niet mogelijk en moeten we gelukkig zijn met de mogelijkheden die we hebben.
Dat is het leven!
Steeds heb ik met passie op ons bedrijf gewerkt. Tot het minder en minder begon te gaan. Vele keren zei ik:' Het gaat niet meer' Evenveel keren hoorde ik ' Het kan niet anders.'
HUISJE, BOOMPJE, TUINTJE
Zoals elk jong meisje droomde ik, 25 jaar geleden, toen ik mijn man leerde kennen, van het eeuwige cliché "huisje boompje tuintje".
Ik was 16 jaar, toen ik mijn boerke leerde kennen en helemaal niet van boerenafkomst. Ik had gestudeerd voor Boekhouden-Informatica A2. Mijn boerke zei: "Het is ofwel boeren ofwel zou ik een andere moeten zoeken." Dit kwam eventjes hard aan, want voor mij was dat toen al een bewijs dat ik op de tweede plaats kwam.
"De juiste weg ingeslagen"
Bij een carriere switch is het belangrijk over de informatie te beschikken, zodat je de beste keuzes kunt maken. Als je gedeeltelijk of volledig wil stoppen met het lanbouwbedrijf, is een goede planning belangrijk.
Een plan, hoe zal alles afbetaald worden, een balans van het bedrijf, en welke inkomsten er nadien kunnen volgen.
Boeren op een Kruispunt heeft me een beter inzicht gegeven over de toestand van mijn bedrijf. Zo kon ik de verdere gedeeltelijke stop uitvoeren en naar de bank trekken met een goed plan, inzicht en kennis van zaken.
"VERKEERD GESTART EN TOCH SCHULDENVRIJ GESTOPT"
Ik heb het bedrijf in 1997 van mijn ouders overgenomen. Het overnamebedrag was veel te hoog dus was het van in het begin moeilijk. maar in 1999 met de dioxinecrisis hebben we een grote klap gekregen. Doordat we zo zwaar geleend hadden, waren er geen reserves en liepen de openstaande facturen op tot 100.000 euro.
"IEDEREEN ZEI DAT WE MOESTEN DOORDOEN"
Ook ik leef direct mee met het verhaal van het varkensbedrijf: het leven is te mooi om ongelukkig te zijn. Graag zou ik ook mijn verhaal kwijt willen in de getuigenissen.
Een 4 tal jaren geleden leerde ik ook een varkensboer kennen. Nu moet je weten ik kwam niet uit de sector: ik was immers een schippersdochter, maar leerde het vak: ik verzorgde de varkens, tandjes afdoen kraamhokken uitspuiten enz enz...
"ONZE BLOEMENVERKOOP LOOPT NU ALS EEN TREIN"
"Je bent bloementeler geworden om mooie bloemen te telen: de handel zorgt in principe voor de verkoop." Ofwel verkochten we via de bloemenhandelaars en -exporteurs ofwel lieten we onze bloemen veilen in Nederland. Maar het wou maar niet lukken: schandalig lage prijzen zorgden voor veel openstaande facturen, slapeloze nachten en zelfs ruzie in ons gezin.
"TE JONG OM OVER TE LATEN"
Ik was 50, had een mooi bedrijf opgebouwd. We hadden mooie resultaten en konden genieten van ons bedrijf en ons gezin. Mijn zoon had meer opleiding genoten dan ikzelf en was het werken voor een baas buiten het bedrijf beu.
"Pa, ik wil boeren. " Op zich had ik dit al lang verwacht en was ik trots op zijn vastberaden mening. Alleen stond ik voor moeilijke keuzes: ik kon uitbreiden om werk en inkomen te vormen voor 2 gezinnen. Ik kon ons bedrijf verdubbelen van grootte of een ander bedrijf bijkopen. Verdubbelen of bijkopen leek me niet haalbaar: dan zou het werk zeker niet rond te draaien zijn en 'hoe gaat onze zoon dan zo'n groot bedrijf aan een schappelijke prijs kunnen overnemen?'
"Dit verdienen onze kinderen niet"
Verhaal van een mama
Dit kan zo niet langer, niet voor ons en ook niet voor de kinderen. Onze kinderen zijn er ook fel mee bezig, onze zoon van 15 zeker. Hij was in 't weekend met een vriend iets gaan drinken en dat moet nu toch wel lukken dat hij naast hen een gesprek aanhoorde van een viertal oudere mannen die over de boeren aan 't schelden waren. "Ze waren aan 't zeggen dat die boeren altijd maar klaagden dat ze niets verdienden en dat ze maar machines en tractoren kochten alsof ge elke dag een brood naar de bakker gaat halen. Dat ze nu gewoon nie zoveel spaarcenten opzij kunnen zetten."
"ER IS LEVEN NA DE LANDBOUW."
Via mijn kinderen heb ik vernomen dat de VZW Boeren op een Kruispunt bestaat.
Op dat moment zagen de kinderen dat er een probleem op ons bedrijf was. De adviseurs van Boeren op een Kruispunt hebben een bedrijfsdoorlichting gemaakt en zagen dat er grote financiële problemen waren. Er zijn steeds nauwe contacten geweest met de vzw, de adviseurs zijn er als luisterend oor en als ondersteuning bij de contacten met de leveranciers en de schuldeisers.
HET IS DE MOEITE OM HET TE DURVEN DOEN!!!"
Er was eens ………….
Zoals ieder mooi sprookje begint, ging het ook bij ons.
20 jaar geleden werd ik verliefd op een landbouwer. Ik was kleuterleidster en helemaal geen boerendochter. In het begin was dat niet direct naar de zin van mijn schoonouders, maar onze liefde was sterk genoeg.
Nog voor ons huwelijk in 1993 had mijn man reeds een stuk van het bedrijf over genomen.
"IK VOND ALS JONGE MELKVEEHOUDER EEN BETERE TOEKOMST"
Na het overlijden van één van de ouders nam ik het landbouwbedrijf over. Alles leek rooskleurig tot de moment dat alle documenten van de overname diende in orde gemaakt te worden. Een aanslepend dispuut in familie hield me al op. Dit van de baan was er één ontbrekende wetgeving om verder het bedrijf mogelijk uit te baten. Zonder dit was het bedrijf niet in de regel. Waardoor ik zware boetes ontving. Geheel onterecht, want ik was in orde, maar moest wachten totdat die wet gestemd was, absurd. Na herhaaldelijk schrijven en veel administratieve zaken bleef dit aanslepen. Hierdoor geraakte ik in financiële nood. Leningen bleven aanslepen die we niet goedgekeurd kregen. Het overnamedossier kreeg ik gewoon niet rond.
"LEVE DE VRIJE WEEKENDS"
De Verhaal betreft een koppel veertigers, Jan 48 jaar, Veerle 46 jaar, en ze hebben 3 kinderen. Gemengd bedrijf met melkvee (melkquotum 200.000), akkerbouw en hoeveverkoop.
Jan volgde in het voorjaar een vergadering van de melkveehouders. Hij komt thuis en brengt verslag uit over de vergadering. Er werd voorgesteld in melkquotum te stijgen, dus houdt dit in, een extra lening voor de aankoop van melkquotum, meer dieren en uitbreiding van de stal. "Er zijn geen financiële problemen in ons bedrijf, vertelt Veerle, "We naderen de 50, waarom nog die investeringen doen? We hebben de dag na de vergadering na het melken, 2 uur met elkaar gepraat, ons besluit stond vast, we stoppen met het bedrijf. Nu was het nog de taak om onze beslissing aan de kinderen te vertellen." Toen Veerle hen informeerde, "We zullen het bedrijf stop zetten", zeiden de kinderen, "Eindelijk".
ZELFGESCHREVEN TEKST VAN EEN LANDBOUWSTER
We ontvingen deze mooie zelfgeschreven tekst van een landbouwster.
Getuigenissen uit vakbladen
- Alles geven en toch failliet gaan (sierteler)
- Met wat ik nu weet, zou ik niet gestart zijn als varkensboer. Maar spijt? Nee (varkenshouder)
- Alles is eindig (akkerbouwer-varkenshouder)
Vraag gratis ondersteuning door vzw Boeren op een Kruispunt:
Bel gratis 0800 99 138
Of tel 09 330 67 43